بسیاری از مردم وجود برچسبهای دستورنگهداری پوشاک را مفید میدانند و عده ای از معنی این تصاویر بیخبرند!

در سال 1972 قانون تهیه و الصاق این لیبل ها به محصولات پارچه ای و انواع پوشاک به اجرا درآمد و در سال 84 اصلاحاتی در آن صورت گرفت. این قانون شامل البسه ای نظیر کفش، دستکش، کلاه و دیگر لوازم جانبی چون کمربند و کراوات هم میشود. چرم و جیر هم در این فهرست قرار دارند و لیبل باید طوری نصب شود که موجب بدشکلی البسه نشده، کنده نشود و رنگ آن هم ثابت باشد.

در سال 97 استفاده از علائم تصویری برای این منظور مجاز اعلام شد و قرار بر این شد که در 18 ماه اول تصویرهمراه با نوشته باشد تا ابتدا معنی تصاویر برای همه مشخص شود.

پنج نشانه اصلی برای نوع نگهداری یک جنس مورد استفاده قرار میگیرد، مجموعه ای از نقاط یا خطوط برای اطلاعات بیشتر به کار میرود. نشانه های اصلی هستند را شما در شکل اول مشاهده می کنید.

نقاطی که به این نشانه ها اضافه میشوند به معنای بالا رفتن حرارت هستند. برای مثال، یک نقطه در نشانه ماشین لباسشویی به معنی دمای پایین برای پارچه های ظریف است. دو نقطه به معنی حرارت متوسط برای لباسهایی که بعد اتو میشوند و سه نقطه به معنی حرارت بالا برای پارچه های کتانی و پنبه ای است. (به شکل دوم دقت کنید)

نشانه های اصلی تغییر یافته خطوط اضافه شده به علائم به معنی کاهش یا حداقل هستند. نبودن خط در زیر نشانه شستشو به معنی سرعت معمولی شستشو، یک خط به معنای شستشوی ملایم و دو خط برای شستشوی بسیار ملایم است. وجود یک X بر روی یک نشانه یک علامت اخطار است. این علامت بر روی نشانه خشک شویی به این معنی است که این جنس نباید خشک شویی شود.

استفاده از نشانه های تصویری به جای نوشته به این دلیل است که تجارت جهانی پوشاک به علائمی استاندارد نیاز داشت تا بتواند در بازار جهانی از اعتبار برخوردار شود. این کار ارزان تر هم بود چرا که در غیر این صورت تولیدکنندگان موظف بودند به سه زبان انگلیسی، فرانسه و اسپانیایی لیبل تهیه کنند. درحال حاضر تولید کنندگان آمریکایی سیستم تصویری جدیدی طراحی کرده اند که هم خاص است هم مشابه نوع بین المللی آن بوده و درک آن ساده است.